Olympische Spelen 2024
Lien Hillewaert: "De emoties die loskwamen bij de kwalificatie voor de Spelen, kan ik niet beschrijven."
Fotografie Elke De Beuckeleer
Deze zomer wordt een topzomer voor sportliefhebbers. Met de Olympische Spelen, het EK voetbal, de Tour de France en de tennistornooien van Wimbledon en Roland Garros krijgen we het ene topevent na het andere gepresenteerd. FEB-alumna Lien Hillewaert mag de Olympische Spelen van Parijs vanop een zeer bevoorrechte positie meemaken: het hockeyveld.
Na een ijzingwekkend spannende match tegen de Britse damesploeg bemachtigden Lien en haar teamgenoten van Red Panthers in januari het felbegeerde ticket voor het meest prestigieuze sportevenement ter wereld. Een portret van een handelswetenschapper/topsporter.
Kun je iets vertellen over je achtergrond en hoe je in de sport terecht bent gekomen?
Ik kom uit een sportief gezin van vijf, waarbij mijn jongere zus en ik beide hockey speelden. Mijn broer speelde voetbal. Sport is altijd een belangrijk onderdeel van ons leven geweest. Hoewel ik vroeger tenniste, gingen mijn ouders op zoek naar een teamsport die ook buiten werd gespeeld. Via-via ben ik toen in aanraking gekomen met hockey en ben beginnen spelen in het derde leerjaar. Mijn zus en ik zijn de eerste hockeyers in de familie. Op mijn vijftiende begon ik door te stromen naar de nationale jeugdploegen, zoals de U15. In dit traject ben ik dan gebleven tot waar ik nu ben.
Hoe was het om topsport te combineren met de middelbare school?
Dat was geen evidentie. De trainingen waren vaak 's avonds, maar natuurlijk had ik ook toetsen en taken die de volgende dag moesten ingeleverd worden. Het was lastig om alles te managen, maar ik heb zelden leerstof gemist door de trainingen. Het draaide vooral om een goede planning en tijdig beginnen met studeren.
Daarna ging je handelswetenschappen studeren aan de KU Leuven in Antwerpen, hoe was het om dat met topsport te combineren?
Dat was best uitdagend. In mijn eerste jaar hadden we een toernooi in Chili, wat de zaken nog complexer maakte. Dat jaar verliep niet zoals gehoopt. Ik had veel herexamens en besefte dat ik hulp nodig had om de combinatie studeren en topsport aan te kunnen. De begeleiding vanuit de KU Leuven heeft me geholpen om in te zien dat ik mijn tijd moest opsplitsen tussen sport en studie. Dat was de enige manier om beide goed te kunnen doen. Het kwam erop neer om strategisch te puzzelen op de lange termijn. Uiteindelijk heb ik mijn studie opgesplitst in halve jaren, waardoor ik na acht jaar mijn studie heb afgerond.
Voelde je je hierin ondersteund door FEB?
Ik moet zeggen, de FEB en de KU Leuven zijn erg goed in het bijstaan van topsporters, zeker als ik het vergelijk met ploeggenoten die aan andere universiteiten studeerden. Ik heb nooit problemen gehad met het verplaatsen van examens of het aanpassen van taken, wat het voor mij een stuk makkelijker maakte.
Heb je het gevoel dat je naast je topsportcarrière ook een studentenleven hebt gehad?
Ik kan niet zeggen dat ik het typische studentenleven heb gekend, zoals vele anderen. In mijn eerste jaar ben ik zeker uitgegaan, maar zodra mijn sportcarrière serieuzer werd, moest ik bepaalde dingen laten vallen. Uitgaan de avond voor een training was gewoon geen optie meer.
“Natuurlijk kan het teleurstellend zijn als een training of wedstrijd niet gaat zoals gepland, vooral omdat ik een perfectionist ben.”
Zijn er nog andere offers die je hebt moeten maken voor de topsport?
Offers vind ik niet het juiste woord, want je offert misschien wel dingen op, maar aan de andere kant investeer je wel in je sportieve doelen en ambities. Sociale evenementen missen, zoals vakanties en weekendactiviteiten, kan soms lastig zijn om te accepteren, maar als je eenmaal op het veld staat en je realiseert hoeveel je ervan geniet, relativeer je het wel. Gelukkig zijn veel van mijn teamgenoten ook goede vrienden en kunnen we vaak samen op vakantie gaan, we leven op hetzelfde ritme.
Voelde je je soms een vreemde eend in de bijt ten opzichte van je studiegenoten?
Het eerste halfjaar van mijn studie kon ik nog naar de lessen gaan en leerde ik wat mensen kennen, maar daarna werd het bijna onmogelijk om fysiek aanwezig te zijn vanwege de hockey. Ik voelde me soms een vreemde eend in de bijt omdat ik vaak dingen alleen deed. Als er groepswerken waren, vroeg ik om een individuele taak. Maar eenmaal ik me engageerde voor een groepsopdracht, zorgde ik wel dat ik aanwezig was en dat ik mijn deel van de taken op tijd volbracht. Gelukkig waren de meeste studenten begripvol en geïnteresseerd in hoe ik mijn studie met topsport combineerde.
Ben je na je afstuderen gaan werken en hoe combineer je dat met topsport?
Na mijn afstuderen had ik de mogelijkheid om fulltime te gaan hockeyen, maar ik wilde ook iets hebben om me naast het hockeyen op te focussen. De gewezen kinesitherapeut van de club bood me een half-time positie aan, wat perfect werkt voor mij. Hij begreep mijn situatie, omdat hij zelf ook topsport heeft gedaan. Het is een baan in de gezondheidssector, waarbij de focus ligt op levensstijl en de impact ervan op zaken als slaap en stress. Ik ben verantwoordelijk voor de marketing.
Eerlijk gezegd weet ik niet hoe ik mijn situatie had kunnen verkopen aan een ander bedrijf. Mijn schema is onvoorspelbaar, met wisselende trainingen en wedstrijden, dus flexibiliteit is essentieel. Ik ben dankbaar dat ik bij iemand ben beland die dat allemaal begrijpt. Het is geen makkelijke combinatie, maar ik ben blij dat het lukt.
“Ik heb geleerd om mijn doelen te formuleren en ze voorafgaand aan trainingen en wedstrijden te visualiseren.”
Hoe ga je om met druk en verwachtingen zowel extern als intern?
Als topsporter wil ik altijd mijn beste prestatie neerzetten, dus zorg ik ervoor dat ik alles heb gedaan wat nodig is om in topvorm te zijn. Extern zijn er ook verwachtingen, maar mensen zien niet het hele plaatje van alle inspanningen en trainingen die ik doorloop. Soms kan die externe druk moeilijk zijn, maar het kan me ook motiveren om nog harder te werken en beter te presteren. Natuurlijk kan het teleurstellend zijn als een training of wedstrijd niet gaat zoals gepland, vooral omdat ik een perfectionist ben. Elk klein detail kan blijven hangen, maar ik probeer tijdens een wedstrijd die negatieve gedachten los te laten en me te focussen op het moment. Achteraf analyseer ik wat goed en minder goed ging, zodat ik daarop kan bouwen voor de toekomst.
Wat zijn de belangrijkste zaken die je hebt geleerd, zowel op persoonlijk vlak als in je vermogen om sport en werk te combineren?
In de loop der jaren heb ik geleerd dat planning essentieel is. Het balanceren van verschillende aspecten van mijn leven en het efficiënt investeren van mijn tijd zijn cruciaal, omdat tijd kostbaar is. Discipline is daarbij ook van groot belang. Het gaat niet alleen om hockey, maar ook om aspecten zoals levensstijl. Het vergt veel discipline om mijn doel, de Olympische Spelen halen, na te streven.
Op welke vlakken heb je jezelf zien groeien nadat je gestart bent met topsport?
Door topsport te beoefenen, heb ik enorme persoonlijke groei ervaren op het gebied van teamwerk, communicatie en discipline. Het deel uitmaken van een teamsport heeft me geleerd hoe ik effectief met verschillende persoonlijkheden kan omgaan, hoe ik onder druk kan presteren en hoe ik tegenslagen kan overwinnen. Daarnaast heb ik geleerd om mijn doelen specifiek te formuleren en ze voorafgaand aan trainingen en wedstrijden te visualiseren. Ik ben me nu veel bewuster van mijn doelen en weet beter waar ik mijn energie en tijd in moet investeren om de gewenste resultaten te behalen.
Welke adviezen zou je geven aan andere atleten die ook hun passie voor sport willen nastreven naast hun studie?
Simpel: er gewoon voor gaan. Zolang je er energie uit haalt die gelijk aan of groter is dan de energie die je erin steekt is het de moeite waard. Dit is het moment om je dromen na te jagen. Het vergt planning, discipline en het vinden van de juiste balans tussen werk, studie en sport. Ontspanning en momenten om op te laden zijn net zo belangrijk als hard werken. Dus zoek die balans en blijf gefocust op je doelen en ambities.
Wat was de grootste tegenslag en de grootste piek in je sportcarriere?
De grootste tegenslag was het feit dat we niet geselecteerd waren voor het EK vorig jaar. Dat heeft me geleerd dat succes niet vanzelfsprekend is en dat je er hard voor moet werken. Het hoogtepunt was de kwalificatie voor de Olympische Spelen. De emoties die toen loskwamen, kan ik niet beschrijven. Het was een immense ontlading en een bevestiging van ons harde werk en toewijding. Ik kijk er enorm naar uit om deel te nemen aan het grootste sportevenement ter wereld en hoop mijn land trots te maken.
En dan tot slot, hoe zie je de toekomst, zowel op sportief als professioneel vlak, voor je?
Mijn sportieve doel op korte termijn is mezelf selecteren voor de Olympische Spelen in Parijs. Daarna is het een beetje afwachten hoe ik me voel en of ik nog een jaar op hetzelfde niveau wil doorgaan. Het WK in België in 2026 zou natuurlijk fantastisch zijn. Op professioneel vlak denk ik niet te ver vooruit. Ik ben 26 en begin na te denken over hoe lang ik nog op topsportniveau wil blijven presteren, en wat ik daarna wil doen. Voorlopig focus ik me op toernooi per toernooi en zie ik wel waar het leven me naartoe leidt.
Ruby van der Horst en Els Brouwers