Wat zijn de verschillen tussen de rol van campusdecaan en die van decaan?

Marijke Verbruggen: Dat is ook voor mij nog een zoektocht. De afgelopen acht jaar hebben we gewerkt aan de integratie van de onderzoekseenheden (OE’s) over de campussen heen, wat leidde tot een nieuwe organisatiestructuur. Dit heeft gevolgen voor de rol van de campusdecaan. Voorheen had die een coördinerende functie voor de OE’s op de campussen, en fungeerde als go-between tussen faculteit en campussen. In de nieuwe structuur vervallen deze twee rollen en moeten we onszelf wat heruitvinden. Maar het campusniveau blijft wel heel belangrijk.

Het zwaartepunt van de facultaire verantwoordelijkheden ligt bij de decaan en de vice-decanen. Zij tekenen het beleid uit en zijn verantwoordelijk voor onderwijs, onderzoek, internationalisering, faculty management en externe relaties – zowel binnen als buiten de universiteit.

De campusdecaan richt zich meer op campusgebonden issues en is vaak het eerste aanspreekpunt voor het personeel. Vanuit die rol worden ze geconfronteerd met diverse vragen over infrastructuur, onderwijs- en examenplanning, personeelsbeleid of het organiseren van evenementen ... Vervolgens vertalen ze wat leeft op de campussen naar het kernbestuur. Daarnaast hebben ze een aantal specifieke uitdagingen zoals de allocatie van ruimte of het terug fysiek naar de campus krijgen van medewerkers na covid en het interne integratieproces.

Verder zijn de campusdecanen betrokken bij het onthaal van nieuwe collega’s, bijvoorbeeld bij de start van tenure tracks, of bij feedback-gesprekken na promotiebeslissingen. Ook bij loopbaangesprekken kunnen ze een belangrijke rol spelen: uit de recente evaluatie van die loopbaangesprekken is gebleken dat mensen het soms zinvol zouden vinden om de campusdecaan of OE-voorzitter toe te voegen als gesprekspartner. Niet onlogisch, want ze staan vaak dichter bij de medewerkers dan de decaan. Vanaf nu zullen medewerkers de keuze hebben om te bepalen wie ze – naast de decaan – als gesprekspartner rond de tafel willen.

Infrastructuur en campusprojecten vallen eveneens onder de bevoegdheid van de campusdecanen. Dit volgen ze op met campusbeheerder, Petra De Strijcker. Een mooi voorbeeld in Leuven is het future campus-project dat Maddy Janssens geïnitieerd heeft. Denk aan de zeer geslaagde vernieuwing van de cafetaria of het vergaderlokaal 00.16 in het Huis Van ‘t Sestich. Ook bij de knappe muurschildering in de inkomhal heeft Maddy een belangrijke rol gespeeld (foto hierboven).

Daarnaast zullen we in de toekomst bekijken of campusdecanen transversale projecten kunnen opnemen, bijvoorbeeld gelinkt aan de eigen expertise. In mijn geval zou dat over personeelsbeleid kunnen gaan. Dat zijn zaken die Sophie en ik met elkaar zullen afstemmen. Ik denk dan aan initiatieven rond betrokkenheid. Dat zit in het algemeen erg goed, maar het blijft een uitdaging gezien de autonomie van de job. Daar zou ik mee over kunnen nadenken en initiatieven uitwerken die we over alle campussen zouden kunnen uitrollen.

Tot slot zijn de campusdecanen ook lid van het faculteitsbestuur. Als voorzitter van WOS zetel ik zo’n tien jaar in dat bestuur. Dit blijft dus verderlopen, maar nu vanuit het campusperspectief. Zijn er nog manieren waarop je jouw expertises kan binnenbrengen in die nieuwe rol?

Marijke Verbruggen: Zeker. Qua beleid ben ik de afgelopen jaren nauw betrokken geweest bij onderwijs. Sinds 2009 ben ik vertegenwoordiger van de leerlijn ‘Personeel en Organisatie’ in de Permanente Onderwijscommissies (POCs) op campus Leuven. Daar analyseren we hoe we ons onderwijs kunnen verbeteren en onze studenten optimaal kunnen ondersteunen. Ook op dat vlak zou ik bepaalde rollen kunnen opnemen. Zo zijn er plannen om het onderwijsaanbod te rationaliseren, zodat alle studentengroepen bediend blijven, en tegelijk de werklast en dubbel werk beperkt worden.

Mijn onderzoeksexpertise leunt natuurlijk sterk aan bij die van onze nieuwe decaan. Dat opent de deur om elkaar te versterken of misschien wat dingen onderling te verdelen. Voorlopig zie ik mijn rol als een klankbordfunctie op het vlak van faculty management. Hoe dat concreet zal ingevuld worden, moeten we nog bekijken.

Wat zijn de belangrijkste zaken die je zou willen aanpakken?

Marijke Verbruggen: Ik vind het belangrijk dat medewerkers van onze campus zich goed en betrokken voelen. Onderzoek toont aan dat verbondenheid bijdraagt aan het welzijn en de motivatie. Engagement kan op verschillende niveaus: binnen je onderzoekseenheid, op campusniveau of in facultair verband. Elke vorm is positief. Ik zou daarom graag initiatieven lanceren, ondersteunen of aanmoedigen die participatie bevorderen. Dat hoeven geen grootse projecten te zijn, denk bijvoorbeeld aan het Happy Hour of sportevents zoals beachvolley. Uiteraard moet de focus blijven liggen op onze kerntaken: onderwijs, onderzoek en maatschappelijk engagement.

Wat zie je nog als aandachtspunten voor de Leuvense campus?

Marijke Verbruggen: Een belangrijke uitdaging is het ruimtegebrek. Anders dan in Brussel komen we in Leuven geen leslokalen tekort, maar we merken wel dat medewerkers van andere campussen vaak naar Leuven komen. Dat is fijn. Het toont dat de integratie werkt. Maar het roept ook de vraag op: hoe gaan we om met de beperkte ruimte? Tegelijk zijn er kantoren en gangen die soms leeg aanvoelen. Dat geeft een spanningsveld. Hopelijk bieden de volgende stappen in het future campus-project daarvoor een oplossing.