Bij wijze van inleiding vergeleek professor Nico Dewaelheyns, campusdecaan van de FEB (Faculteit Economie en Bedrijfswetenschappen) in Antwerpen, het rendement van vastgoed met de overige hierboven genoemde beleggingen. Zo bleek dat in de voorbije 30 jaar (tot en met 2021) het rendement op vastgoed, inclusief huuropbrengsten hoger lag dan zowel aandelen, goud, overheidsobligaties en de klassieke spaarrekening. De voorbije 10 jaar moest vastgoed echter de duimen leggen voor aandelen. In beide gevallen bleek beursgenoteerd vastgoed steeds de grote rendementswinnaar. We moeten er wel bij vertellen dat vastgoedaandelen in 2022 een serieuze koersdreun te verwerken kregen.

Daarna volgde een panelgesprek waarin naast Nico Dewaelheyns, ook Philip Neyt (Bestuurder bij Ghelamco België), Cedric Vanhencxthoven (Vastgoedmakelaar bij Heylen Vastgoed) en Bart van Opstal (woordvoerder Notaris.be) plaatsnamen. Het debat werd in goede banen geleid door Patrick Luysterman, bestuurslid bij Ekonomika Alumni Antwerpen en ex-journalist bij De Tijd. De laatste twee vernoemden konden die avond ook pronken met hun net verschenen boek: “Een huis kopen zou niet moeilijk mogen zijn”.

Daarnaast kreeg ook het publiek zijn zeg. Met behulp van de smartphone kon het publiek zijn mening delen over de evolutie van de prijzen, het uitstellen van een aankoop en of Antwerp al dan niet herfstkampioen zou worden in het voetbal.

Hoe koffiedik kijken het ook is in het huidige economische en geopolitieke klimaat, toch probeerden de panelleden een prognose te maken over de evolutie van de vastgoedprijzen. Afgaande op wat de banken voorspellen, zouden we reeds volgend jaar de eerste prijsdalingen moeten zien. Voor de middellange termijn (2022-2026) gaven de banken een verdeeld beeld. Het panel vermoedde dat enkel de prijzen van woningen waar een grondige renovatie aan de orde is een mogelijke prijsdaling zou mogen verwachten. Dit is niet verrassend gezien de sterke successen dit segment de voorbije jaren gekend heeft.

Het volgende heikel punt was de stijgende rente. Dalende vastgoedprijzen als gevolg hiervan lijken vanzelfsprekend. België kende in het verleden slechts twee periodes van (licht) dalende prijzen: in 2008 en het begin van de jaren ’80. Een rentestijging van 1% naar 3% betekent wel een relevante daling in het mogelijks te lenen bedrag. Als dit feit een vermindering in de vraag zou veroorzaken zou dit ook een dalend effect op de prijzen kunnen hebben.