Bescheiden en betrokken, professioneel en menselijk, noeste werkers met een open deur, een inspirerend team … De lovende woorden op het bord met berichtjes voor aftredend campusdecaan Johan Eyckmans en campusvicedecaan onderwijs Ann Laeremans in Brussel lieten geen twijfel: wie de fakkel over neemt, staat voor een uitdaging. Kersvers campusdecaan Jeroen Belien heeft vooral goesting om die aan te gaan, in tandem met Dirk Van Lindt, de nieuwe campusvicedecaan onderwijs. Ondanks COVID-19 start Jeroen met vertrouwen aan de nieuwe opdracht dankzij de uitstekende band tussen de collega’s, zo vertelde hij eind augustus aan ECONnect.

DE COLLEGA’S “Deze functie was niet meteen mijn ambitie, dus heb ik getwijfeld. Maar na een paar goede gesprekken en erg korte nachten vind ik het eigenlijk een eer. Ik ben van nature introvert en was 100 procent gelukkig als docent en onderzoeker. Maar ik wou ook verantwoordelijkheid opnemen voor een campus die me vanaf de eerste dag omarmde. Brussel telt zoveel goeie collega’s die samen vooruit willen en ik geloof in de kracht van mensen. Verder bouwen op dat potentieel om collega’s en studenten gelukkig te houden is mijn rode draad voor de komende 4 jaar.” DE STUDENTEN “Ik kan erg genieten van de sfeer op de campus, zeker in het lesgebouw Hermes. Al die studenten en verschillende nationaliteiten zorgen voor een bijzondere vibe. En ook daar zit volop potentieel. Na een eerste overleg met studenten constateer ik bijvoorbeeld dat zij graag het extra-curriculaire aanbod willen uitbreiden. Er zijn immers nog veel studenten die in Brussel les volgen en in Leuven op kot gaan omdat de avond- en sportactiviteiten hier beperkt zijn door de infrastructuur. Ik ben ook benieuwd naar de actiepunten van de alumniwerking. Met hen heb ik binnenkort een afspraak.” PUZZELEN VOOR GEVORDERDEN “Brussel is een boeiende, maar geen eenvoudige campus. Dat werd de afgelopen weken nog duidelijker toen ik met academisch beheerder Tom Van Puyenbroeck samenwerkte aan de opstart van het nieuwe academiejaar - een kluif in het licht van de coronamaatregelen. Het is een grote campus met veel partijen: we delen de infrastructuur met de faculteiten Rechten en Letteren en de hogeschool Odisee. Ons doel - goed onderwijs bieden - is hetzelfde, maar de visie verschilt al eens en nu zie ik xat voor een ingewikkelde puzzels dat in de praktijk kan opleveren.” HOOFD UIT LEUVEN, HART VOOR BRUSSEL “Bovendien ken ik ook het reilen en zeilen in Leuven. Ik studeerde en doctoreerde in Leuven, dus noem me gerust een Leuvense discipel. In 2008 ging ik voltijds in Brussel aan de slag als lesgever en onderzoeker, toen nog aan de HUB. Al snel voelde ik me helemaal thuis op onze bruisende campus met zijn collegiale sfeer. Na de integratie trok ik voor mijn onderzoek en lesopdrachten ook weer regelmatiger naar Leuven. Intussen ken ik beide kanten zeer goed. Ik zie zowel de voordelen van de integratie met Leuven en de andere campussen als de – vaak historisch gegroeide – tussenschotten die nog weg kunnen.“ AUTONOMIE, INITIATIEF EN TRANSPARANTIE “Ik ben een grote voorstander van autonomie en initiatief. Daar was altijd ruimte voor op Campus Brussel en dankzij de decentralisatie van bevoegdheden na de integratie is die autonomie nog versterkt. Mensen die hun schouders ergens onder zetten en verantwoordelijkheid nemen, waardeer ik sterk. Of zo’n initiatief nu slaagt of niet, vind ik minder van belang. Bij evaluaties kijken we nu vooral naar output en resultaten. Die cijfers vormen de basis voor het toekennen van ‘rekeneenheden’ - wat eigenlijk mensen, collega’s zijn. Ik luister liefst naar de mensen achter de cijfers. Als iemand zich niet goed voelt in zijn rol, hoe denkt die dan dat het beter kan? Als een eenheid niet naar verwachting presteert, wat is daarvan de oorzaak en hoe willen de mensen dat aanpakken – los van de regels? Ik ben weliswaar kwantitatief ingesteld en vind cijfers belangrijk, want ze leren ons hoe het juist zit, maar oplossingen moeten niet altijd kwantitatief en zakelijk zijn. Transparantie is wel een voorwaarde. Alles mag geweten zijn en moet gecommuniceerd worden, ook als het pijnlijk is. Alleen zo weet je welke werven je moet aanpakken.” DE SPIRIT VAN ROLSTOELBASKET “Ik mag dan introvert zijn, ik ben wel een echte teamspeler die graag voorop gaat in de strijd – of beter: voorop rolt. Ik speel al 25 jaar rolstoelbasket, een prachtige sport, en onze ploeg HUBO Limburg United on Wheels, zit in de top van de Belgische competitie. Het valt niet meteen op maar eigenlijk ben ik (nog altijd zwaar) verlamd door een auto-ongeluk kort voor mijn zestiende verjaardag. Ik brak mijn wervelkolom, in medische termen: een dwarslaesie die je in principe voor het leven aan een rolstoel kluistert. Maar na 2 jaar in een rolstoel kwam de rollator, daarna grote en kleine beenbeugels, krukken en tenslotte alleen nog maar orthopedische schoenen. Je zal mij dus nooit zien springen of lopen, maar ik heb wel doorzettingsvermogen en wilskracht om er te geraken – zelfs als het onwaarschijnlijk lijkt en zeker met steun van een warm team.” Veerle De Grauwe