Fanyatu werkt aan de heropbouw van bedreigde bossen en biodiversiteit in het Congobekken, waar zich het tweede grootste tropisch regenwoud ter wereld bevindt. Net als het bekendere Amazoneregenwoud is het een vitale groene long in de mondiale strijd tegen de klimaatverandering. Net als het Amazonewoud is het bijzonder kwetsbaar voor ontbossing.

In opdracht van professor Ingrid Molderez gingen de studenten van de derde bachelor Handelswetenschappen aan de slag voor de vereniging. Toen de groep van Pieter-Jan Bruyndonckx en Mattis Verstraeten hun project voorlegde, opperde ze: ‘Misschien even bellen met de Dienst Marketing van de Faculteit?’ Deze vraag zorgde voor een kettingreactie en leidde tot 3000 bomen in het Congobekken. Ingrid Molderez: Binnen mijn vak Service Learning & Sociaal Ondernemerschap hadden twee studenten vorig jaar contact opgenomen met een platform rond sociaal ondernemerschap dat een maatschappelijke opdracht voor studenten had uitgeschreven. Xavier Rouget werkte bij die vereniging en was aangewezen als coach voor mijn twee studenten. Omdat Xavier zo begeesterd was, hadden de studenten mij gevraagd of hij een gastcollege mocht geven in mijn les. Tijdens dat college vertelde Xavier dat hij met een boomproject bezig was en ik zag er meteen potentieel in. Ik heb de studenten van het erop volgende academiejaar daarom de keuze gelaten om voor hun jaaropdracht binnen het vak Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen iets te doen voor het project van Xavier, ofwel een klassiekere opdracht. Ik had niet verwacht dat ze massaal voor Fanyatu zouden kiezen.

De studenten hebben in verschillende groepen iets uitgewerkt voor Fanyatu. Welke richting is jullie groep uitgegaan, Mattis en Pieter-Jan?

Pieter-Jan Bruyndonckx: Na het gastcollege van Xavier zijn we onmiddellijk beginnen nadenken over hoe we een meerwaarde zouden kunnen zijn. Welke ideeën kunnen wij bedenken om meer bomen te planten? Het idee om aan elke student die afstudeert een boom te geven die in Congo wordt geplant, was er eigenlijk onmiddellijk.

Mattis Verstraeten: Wij wilden graag iets tastbaars doen. Omdat we een grotere impact wilden maken, leek het ons zinvol om er een bedrijf bij te betrekken, maar dan wel bedrijf dat binnen ons bereik lag. Zo kwamen we uit op de KU Leuven. Omdat onze universiteit vrij ver staat op vlak van duurzaamheidsbeleid en zich daar ook echt voor inzet, dachten we dat het een goede match zou zijn. Zo kwamen we op het idee om gedurende een aantal jaren toe te werken naar iets tastbaars vanuit de faculteit: het schenken van een boom aan elke afstuderende student. De faculteit wilde er meteen haar schouders onder zetten.

Pieter-Jan Bruyndonckx: Het is ook een makkelijk cijfer voor de faculteit. Als er zoals afgelopen academiejaar 3000 studenten afstuderen dan weet je: we hebben een bos van 3000 bomen geplant. Wat toch wel de moeite is. En ook niet onbelangrijk: als de KU Leuven – een grote en bekende instelling – haar schouders onder Fanyatu zet, zal dat de bekendheid van Fanyatu vergroten. Misschien zullen andere bedrijven, universiteiten of middelbare scholen hetzelfde idee krijgen? Er zullen ook studenten doorgroeien naar invloedrijke posities. Ook zij zullen Fanyatu in het achterhoofd houden.

Hoe belangrijk is die maatschappelijke verantwoordelijkheid voor jullie generatie? Mattis Verstraeten: Ik denk wel dat het er bij ons erg in zit. Met het project werd ons iets aangereikt waarmee we ook echt aan de slag konden gaan en op relatief korte termijn een verandering teweeg brengen. Pieter-Jan en ik hadden met Fanyatu een beeld van wat we concreet konden betekenen. Ik denk dat we allebei heel blij zijn dat het is uitgedraaid op zoiets moois.

Ingrid wat probeer jij de studenten bij te brengen in je vak?

Ingrid Molderez: Ik vind het belangrijk dat studenten inzien dat je ook op een andere manier kan ondernemen, producten realiseren en een verandering teweegbrengen op de markt. Dat probeer ik te doen door gekende economische concepten te benaderen vanuit een duurzame invalshoek. Ik vind het ook belangrijk dat studenten contact kunnen opnemen met een organisatie die het anders doet. Dit jaar was het de eerste keer dat ze zoiets concreets konden doen. Blijkbaar hadden ze daar ook nood aan. Het is makkelijk om theorie te krijgen over duurzaamheid, maar zij zitten in een richting Handelswetenschappen. Zij willen iets dóen. En daar gaat duurzaamheid ook over. Dat is met het hoofd weten ‘wat gebeurt er rondom ons?’, daardoor getriggerd worden, en dan met het hart beseffen ‘we kunnen hier niet zomaar bij de pakken blijven zitten’. Mijn studenten hebben ontzettend hard gewerkt voor die drie studiepunten. Ze hebben stuk voor stuk mooie projecten voorgelegd. Een andere groep heeft bijvoorbeeld een duurzaamheidsrapport geschreven. Nog een ander groepje heeft een les over Fanyatu gebracht en op die manier het verhaal verder verspreid bij andere studenten. De campusdecaan was op de voorstelling van de projecten en was bijzonder lovend.

Pieter-Jan en Mattis, wat zijn voor jullie de belangrijkste leerpunten van dit project?

Pieter-Jan Bruyndonckx: Misschien dat het niet onmogelijk is om een verandering teweeg te brengen. We hebben uiteindelijk met vijf studenten op drie maanden tijd voor 3000 bomen gezorgd. Dat is toch niet niks.

Mattis Verstraeten: Voor mij was de presentatie van Xavier Rouget een belangrijk keerpunt. Ik vond zijn presentatie heel overtuigend en hij heeft mooi aangetoond ‘Dit is waar we staan en dit is waar we naartoe gaan als we blijven doordoen zoals we nu bezig zijn’. Zijn conclusie was: ‘Het is hoog tijd om iets te doen’. Mensen doen inzien wat de uitdagingen zijn en hen tot actie bewegen, is iets wat ik sowieso wil meenemen naar later. We hebben ook geleerd hoe je kan nagaan of bedrijven duurzaam zijn, of niet. Dit zal zeker mijn keuze van werkgever beïnvloeden.

Wat ik onthoud, is het belang van een bezieler, zoals Xavier. Die heeft duidelijk indruk gemaakt op iedereen.

Ingrid Molderez: Vooral omdat hij zelf uit het bedrijfsleven komt en dat achter zich heeft gelaten om zich volledig in te zetten voor Fanyatu. Dat is toch wel iets waar je bewondering en respect voor moet hebben. Hij heeft zijn gemakkelijk financieel leven helemaal omgegooid en is zijn idealen gevolgd. Zoiets komt binnen bij jonge studenten. Zoals Mattis zei, kan je als afgestudeerde kiezen voor wie je gaat werken. Als hooggekwalificeerde en gedreven studenten bewust kiezen voor een organisatie of onderneming die duurzaamheid hoog in het vaandel voert, dan gaat dat een grote impact hebben, zowel op de organisaties die er bewust voor kiezen, als op de andere.

Els Brouwers

fanyatu.com